Şaka gibi maç

Fenerbahçe çok güzel başladı oyuna, çok güzel yardımlaştı, çok net
pozisyonlar üretti. Futbol adına olabilecek her şeyi yaptı, denedi ama
skoru bir türlü koparamadı. Paslaşmalar muhteşemdi. Alex’in topuğunun
kenarıyla verdiği pasta, Baroni’nin cetvel gibi bir vuruşla attığı gol,
mühendislik harikası gibiydi. Sarı-Lacivertliler pozisyon bereketi
içinde, gol kuraklığı çekerken, Isaak olmayan pozisyonlardan iki gol
üretti.

Bu maçta top Fenerbahçe’yi sevmedi. Ee, Fenerbahçe’nin de topa yüzünü döndüğü, inkar ettiği zamanları biliriz.

Kötü oynadığında kazanabiliyorsan, iyi oynadığında da kaybedebilirsin.
Kaleci İlker de muhteşem işler yaptı ama vuruşlar çoğunlukla üzerine
gitti. Yerine giren Bulut da kurtarışlarıyla O’nu aratmadı. Sonra
‘atamayana atarlar’ adaleti işledi. Isaac aldı, ceza sahasına girdi,
çekti, çıktı, durdu, bir baktı, bir daha düzeltti, bir daha baktı ve
sol ayağıyla golü attı. Bütün bunlar olup biterken Fenerbahçe takım
halinde uyudu. Volkan da dahil olmak üzere... Gökhan Ünal imzalı
beraberlik golünün ‘doldur-boşalt’ kargaşasından gelmesi de, bir ‘14
Şubat’ ironisi olmalı!

Kadıköy’deki oyunuyla parmak ısırtan Manisaspor buhar olmuş, bambaşka
bir takım gelmiş. Fenerbahçe böyle oynayıp, ‘dikkat’ seviyesini biraz
daha yükseltirse alt edemeyeceği rakip yok. Saracaoğlu’nda ‘parmak
ısırtan’ o takımın yarısı bile yok ortalarda.