Bitirim ikili Jo ve Giovani

Galatasaray, Kasımpaşa maçında sezon başındaki o şaşaalı günlerine dönüş yaptı. Gol yemeye müsait ama
daha fazlasını da atmaya yatkın, göze hoş gelen futbola döndü yani.
Sistem, öyle düşünülmese de uygulamada 4-2-4'e dönüşen bir düzendi. Bu
sistemin zaafı orta sahaydı. Kasımpaşa, orta alanı kontrol edemediği
için, fena da oynamamasına rağmen Galatasaray'ın bu sistemine boyun
eğmek zorunda kaldı. Galatasaray'ın bu oyunu aslında şu iki futbolcunun eseriydi. Jo ve Giovani'nin.
Takımın geri kalanının performansında değişen bir şey yoktu.
Arkadaşlarının büyük çoğunluğu gibi resmi maç sayısını 40'ların üstüne
taşımasına rağmen nedense bir tek Arda yorgundu! Golünü attı, kendini
fazla zorlamadı. Franco aynı, Servet aynı, Ayhan aynı, hatta aylar sonra oynayan Sabri bile aynıydı. Biraz Mehmet Topal vardı farklı olan. Bir de Jo ve Giovani'nin futbolunu görünce muhtemelen utanan ve ikinci yarı ortaya çıkan Keita. Jo'nun futbol iştahı Galatasaray'daki
temel farktı. Forvetsiz oynamaya alışan takımdan, bir santrfor olarak
ne yeterli yan orta aldı, ne de ara pası. Ama topsuz futbolu bile
yetti, büyük bir boşluğu doldurdu. İlk dakikadan son dakikaya kadar hücum pres yaptı. Keita, Giovani ve Arda'yı da top rakibe geçtiğinde adam tutmaya sevk etmeye çalıştı. Tabii Türkiye'de forvetin "Yan gelip yatma yeri" olduğunu, hücum presin "fanilere yönelik girişimler" olduğunu bilmiyordu garibim! Giovani Dos Santos ise muhteşemdi. Top ayağına tutkallanmış gibiydi. Onu durdurmanın tek yolu vardı, o da faul. Kalan 11 maçın 5-6'sında böyle oynasın, Galatasaray şampiyon olur... Kısacası Neill'den sonra ara transfer Jo ve Giovani da sınavı geçtiler...