Ayhan Akman ile Sabri Sarıoğlu...

Perşembe gecesi yenen vicdansız hakem darbesinden kurtuluş maçındaki
Dos Santos-Keita ve Jo gösterisi olağanüstüydü. Arda’nın iyi oynamasına
rağmen bazen inisiyatif kullanma görüntüsü altında topla 4-5 rakip
arasına dalarak geçici bilinç kaybı görüntülerini toyluğuna veriyorum.
Zamanla liderliğin aslında basit top oynayarak da sağlanabileceğini,
tek hamlelik dokunuşların maçı kurtarabileceğini anlayacaktır. A.
Madrid ve Kasımpaşa maçlarında Keita’ya attırdığı gollerdeki kolay
pasların, 10 çalımdan, rakiplerinin içinden geçme çabasından daha
öldürücü olduğunu kavrayacaktır. Gösteri amaçlı, tribünlere dönük
hareketleri kopmuş maçlarda yapmayı oyun karakterine yansıttığı ölçüde
Arda’nın gelişiminin sınırı yoktur. Kendisine yönelik eleştirilerimi
gol atıp, asist yaptığı bir maçtan sonra sıralamamı en iyi Arda
anlayacaktır. Amaç üzüm yemektir, bağcıyı dövmek değil.

Kasımpaşa maçındaki Ayhan ve Sabri’yi yazmamak olmaz. Hayranlık kaynağı
Yekta Kurtuluş’un golü ardından oluşan karamsarlığı dağıtmak üzere
Ayhan’ın ekranlara yansımadığını öğrendiğim önderliğini vurgulamalıyım.
Golün henüz santrası dahi yapılmadan Ayhan yılların birikimiyle tıpkı
bir Hagi, bir H. Şükür gibi takım arkadaşlarını ruhen ayağa kaldırarak
muhtemel dağınıklığı önledi. Taraftara destek çağrısında bulundu.
Ayhan’ın sıkılı yumrukları, haykırışı, isyan eden görüntüsü Bülent
Korkmaz-Hasan Şaş’tan devralınan bayraktı adeta. ASY’nin maç öncesi en
güzel ritüellerinden olan, tribüne çağrıldıktan sonra göğsündeki GS
armasını her seferinde öpmesinin ‘taraftara şirin görünme’ kaygısının
ötesine taşınan içtenliğini kanıtladı.

İki aydır özlemle beklenen Sabri yüreklere su serpti. Yaptığı kanat
bindirmeleriyle, hücuma verdiği destekle Keita’nın döktürmesini
sağladı. Maçtan sonra Arda’yla takımı tribünlere götürdü, üçlüsünü
çektirdi. Ancak Sabri niyetlendiği frikiği Caner’e bıraktığı anı hiç
unutmasın. Böylesine jestler Sabri’yi daha da büyütecek, camiadaki
saygınlığını artıracaktır.