Red Faction: Guerilla İnceleme

İnsan oğlunun en büyük hayallerinden birisi olan başka bir gezegen de
hayat kurma, Red Faction Guerilla oyununun konusunu oluşturuyor.
2200’lü yıllarda dünyadaki tüm rezervleri, kaynakları tüketen insanlar
yeni kaynak arayışı içerisinde Mars’a yöneliyorlar. Orada yeni bir hayat
oluşturan insanların sonradan farkına vardıkları bir gerçek ortaya
çıkıyor: Kölelik. Marsa çalışmak için giden insanların adeta
köleleştirilmesi ve büyük bir zulüm görmesi üzerine bu duruma son vermek
ve tekrardan bağımsızlıklarını kazanmak isteyen insanlar bir örgüt
kuruyorlar : Red Faction. Oyun, bizim yöneteceğimiz karakter olan
Alec’in kardeşini görmek için Marsa gitmesi ve kardeşinin askerler
tarafından öldürülmesi sonucu Red Factiona katılmasıyla başlıyor.

Selam Dünyalı
Alec’in kardeşinin öldürülmesinden sonra düşman askerleri, bizimde Red
Factiona üye olduğumuzu düşünüp bizi selamlıyorlar ama taramalı
tüfekler, son teknoloji silahlarla. Bu sırada silah arkadaşlarımız gelip
bizi kurtarıyorlar ve bizde artık resmen Red Faction’ın bir üyesi
oluyoruz. Bu andan itibaren amacımız Mars’taki komplodör uşaklarla , yani Marsta insanlara zulüm edenlerle
savaşmak ve insanları kurtarmak. Bu amaç doğrultusunda görevler alıp
yerine getirmeye çalışıyoruz. Bakalım ne kadar başarılı olacağız?

Yıkım Başlasın
Oyuna ilk başladığımızda elimizde bir balyoz bulunuyor. Bir
balyozla ne yapabiliriz ki demeyin. Bu balyoz sizin bildiklerinize hiç
benzemiyor. Vurduğumuz her yeri, her objeyi tuzla buza çeviriyor. Bunda
iki sebep olabilir ya gerçekten bize bahşedilen balyoz çok özel üretim
süper sonik bir balyoz ya da Marsta kaçak yapılaşma sonucu çürük binalar
mevcut . Neyse sonuç olarak oyundaki ilk izlenimim
çok olumlu oldu. Çünkü yıllardır vurduğumda çoğu zaman hiçbir hasar
almayan yada onlarca bombaya, kurşuna, darbeye karşı sadece birkaç çizik
alan objelerin bulunduğu oyunlardan çok sıkılmıştım. Red Faction
Guerillada ise gördüğümüz her objeyi paramparça edebiliyoruz. Üstelik
bunu yaparken de yıktığımız şeyin üstümüze devrilmesi, altında kalıp
ölmemiz yada yaralanmamız gibi çok enteresan özellikler mevcut.

Kahretsin Pusuya Düştüm
Oyunda ilk görevimi aldım ve uygulamak için görevin olduğu yere gittim.
Orada bana söylenen binayı yıktım ve gelen 4 askerle çatıştım ve onları
öldürdüm. O an hissettim ki enteresan bir şekilde bu çatışma çok hoşuma
gitti ama ilk anda neden bu kadar beğendiğimi anlayamadım. Ama o anda
damarlarım da ki yeniçeri kanının deli gibi aktığını hissettim ve Allah
Allah nidalarıyla düşmanın orta seviyedeki kampına saldırıya geçtim . Buradaki ilk binayı yıktığımda bu kampı
gözümde fazla abarttığımı zannettim ama yanılmışım. Bu kadar kolay mıydı
derken bir anda kampın önünün oluk oluk askerle dolduğunu, tankların
kampın önünü kapadığını gördüm. Usul usul kampın içine doğru sızan
düşman askerlerinin çevremi sardığını fark ettiğimde, kendimi gerçek bir
pusunun içinde gibi hissettim. Askerlerin yapay zekalarının son derece
iyi olması bana bu hissi yaşatan en önemli şeylerden biriydi.

Olamaz Bir Bu Eksikti
İşte oyunu oynarken bol bol yaşadığım o pusu anlarında yine bol
bol kullandığım sözlerden biriside buydu. Çünkü tam askerler
saklanarak, kurnazca onlarcası birden üstüme gelirken kurşunumun bitmesi
herhalde bir gerillanın başına gelebilecek en kötü şey. Oyunda böle
anlarda çoğu zaman kendimi okadar kaptırdım ki, kalp atışlarımın
hızlandığını hissettim. Bana abartma, o kadar da değildir diyebilirsiniz
ama benim için oyun oynamak bir zevk, bir tutku. Gece herkes yatmışken
bilgisayarı açıp o sihirli aleme dalmak, kendimi oynadığım karakterle
özdeşleştirmek inanılmaz bir keyif. Eminim benim gibi olan arkadaşlarım
şu anda benim neyi kastettiğimi çok iyi anlamıştır. Tabi ki oyunun oyun
olduğunu bilmek gerekir ama bu oyundan maksimum keyif almamızı
engellememeli. Peki ama etrafta kurşun mu yok neden bunu dert ediyorsun
diyebilirsiniz. Bu oyunda da her oyunda olduğu gibi yine öldürülen
düşman askerlerinin kurşunlarını alabiliyoruz. Ama ardı arkası
kesilmeyen askerler yüzünden bu çok kolay olmuyor. Kurşun bulma belasına
oyunda kaç kere askerler tarafından çevrilip kalbura çevrildiğimi
sayamadım bile .

Güç Böyle Bir şey Olmalı
Oyunun en güzel yanlarından bir tanesi çevre etkileşiminin üst düzeyde
olması. Her hangi biryerde sıkışıp kalmanız söz konusu değil çünkü o
müthiş balyozumuzla yıkamayacağımız, tuzla buz edemeyeceğimiz bir şey
yok. Çevredeki duvarları yıkabilir, kanalizasyon borularını
parçalayabilir, gördüğümüz varilleri tutup çevreye fırlatabilirsiniz. 4
adet olan silah slotumuzda ki silahları ilerleyen bölümlerde
değiştirebilir, geliştirebiliriz. Oyunun güzel yanlarından bir taneside
araçları kullanabiliyor olmamız. Oyunda pır pır diye tarif edilen
araçlardan tutunda tanklara kadar her tür aracı kullanabiliyoruz.
Üstelik bu araçlarında GTA oyunlarında ki gibi belli bir dayanıklılığı
sahip. Herhangi bir yere çarptığımızda zarar gören araçlar bir süre
sonra patlıyor ve yanmaya başlıyor. Buda oyunu keyifli yapan yönlerden
birisi olmuş. Gel gelelim bir zamandan sonra oyunu bir oyunsever olarak
oynamayı bırakıp inceleme yapacak bir yazar gözüyle oynamaya başladım.
Tabi bu andan itibarende oyunun eksik yönlerini görmeye başladım.
Öncelikle oyunun çok geniş bir haritaya sahip olduğunu söylemek pek
mümkün değil. Mars’a tıkalı kalmış durumdayız . Tabi Mars büyük bir gezegen ama biz
alışmışız dünyaya Mars bize dar geliyor . İkinci olarak yerçekiminin etkisinin
azaltıldığı gösterilmeye çalışılmış ancak özellikle atlayışlarda dikkat
edecek olursak bazen ani düşüşler yaşabiliyoruz. Bunun yanında yer
çekiminin azlığını havaya atladığımızda çok yavaş hareket etmek olarak
uygulanmış, oysaki zıplayış mesafelerin daha uzun olması gerekirdi. Oyun
da ki bir başka hata ise vurulan ve ölen düşman askerlerinin yerde
titremesi. Bazen bu titreme öyle bir hal alıyor ki askerlerin
kol-bacak-kafaları oynuyor. Oyunda atlayışlarda sıkıntılar çektiğimizi
söylemiştim. Buna bir başka örnekte bazen yarım metrelik yatay bir alana
bile atlamakta zorlanıyoruz yada atladığımızda kayıp aynı yere geri
dönüyoruz. Bir başka beğenmediğim yönüyse oyunun ara videoları, bu
oyundan önce oynadığım Wolverine, Batman Arkham Asylum gibi oyunların
ara videolarıyla kıyaslayınca çok sönük ve heyecansız kalıyor. Hoş bizde
Marsta nasıl bir atraksyon arıyorsak artık

Ve Grafikler
Oyunun grafikleri üst düzey de olmuş diyemeyeceğim ama çokda kötü olmuş
sayılmaz. Oyundaki karakterlerin görüntüsü makul seviyede, çevre
grafikleri da yine iyi kabul edebileceğimiz grafiklerden. Bunun yanında
binaların yıkılması sırasında ki görseller çok kuvvetli olmasa da
yıkılan binaların çıkardığı toz bulutunun yarattığı gerçeklik hissi bu
noksanlığı görmezden gelmemizi sağlayabilir. Gel gör ki oyundaki ses
grafikleri benim kanaatimce görsel grafiklerden daha iyi olmuş. Çatışma
anındaki sesler, darbelerde oluşan sesler bende olumlu düşünceler
bırakan şeylerden oldu. Toparlayacak olursak grafikleriyle ön plana
çıkacak bir oyun olmasa da, mevcut grafikler oyunun gereksinimlerini
karşılayabilecek düzeyde.
Genel Değerlendirme
Oyun oynamayı seven arkadaşlarımızın çok büyük bir zevk, keyif alarak
oynayabilecekleri bir oyun olmuş. Zaman zaman zorlansam da, oyundan
aldığım keyif oyun boyunca maksimum düzeydeydi. Tabiki oyunun eksikleri,
noksanları mevcut ama oyunun güzel taraflarıda azımsanmayacak kadar
fazla. Belki bu oyunu kesinlikle oynayıp bitirmelisiniz diyemeyeceğim
ama en azından böyle bir oyunu oynamanız gerektiğini söyleyebilirim.
İxir oyun olarak bir incelemeyi daha sizlerle paylaştık. Umarım oyun
tercihlerinizde ufakda olsa bir katkımız olmuştur. Hoşçakalın, bizimle
kalın
UTP
Genel : 88
Grafikler : 84
Ses : 85
Eğlence : 88