Hani bir oyun tutmaya görsün, hemen nasıl benzerlerini yapabiliriz
diye akbaba gibi piyasanın üzerinde tur atmaya başlıyorlar. Mass Effect
serisinin göz kamaştırıcı başarısı Obsidian’ın ağzını sulandırmış olacak
ki “biz de bu rüzgara nasıl takılırız, az biraz nemalanırız” diye
düşündüler sanırım. İçlerinden sivri zekalı biri de “Casus oyunu
yapalım, günümüzde geçsin!” dedi ve proje muhtemelen bu şekilde başladı.
Fikir güzel ama ürün kötü! Neden mi? Sizi bir alt paragrafa alayım.
Öncelikle oyunun genelinden kısaca bahsedelim. Alpha Protocol (AP),
karakterinizi üçüncü şahıs kamerasından yönettiğiniz bir aksiyon oyunu
ki Mass Effect oynamış olanlar nasıl olduğunu hemen anlayacaktır. Mass
Effect oynamamışlar, Gears of War’u düşünsünler. Tamam! O kadar düşünmek
yeter; çünkü fazla Gears of War’a benzetmek aklınızda iyi izlenimler
bırakabilir. Oyunda çeşitli şebekelerle irtibata geçerek görev alan bir
ajanı canlandırıyorsunuz. AP’nin çok az artısından biri de bu görev
aldığınız şebekeler zaten. Her biriyle nasıl etkileşime girerseniz,
oyunun hikayesi o şekilde yön bulunuyor; bu konuda hatırı sayılır
şekilde başarılı olduklarını söylemem lazım.
Tabii ki bir şebekeye yakın olunca, başka bir şebekeyle aranız
açılıyor, biriyle iyi geçinirken diğeriyle aranıza kara kedi giriyor.
İletişim konusu, insanlarla nasıl konuştuğunuza ve halka ilişkiler
kabiliyetinize bağlı. Bazen halkla ilişkiler oluyor size halkla kaba
ilişkiler; konuştuğunuz adamın kafasını “çötönk” diye masaya çarparak
1000 kelime yerine geçen basit bir kol hareketiyle çenenizi yormadan
istediğinizi alabiliyorsunuz. İnsanları sorgulayabiliyor, şiddetli
konuştuğunuz kadar anlayışlı da davranabiliyorsunuz. Bir Rus’a kaba
konuşmak sökmezken, iyi huylu bir ajan olmaksa romantik ortamların
kapılarını aralayabiliyor. Elbette ki bu seçimi yapmak için kısa bir
süreniz var; aksi halde bilgisayar içlerinden birini seçiyor. Dediğim
gibi, iletişim sizin işiniz ve neyi seçerseniz hikaye oraya doğru akıyor
az biraz.
Görev alma ve konuşma gibi sıkıcı bölümleri geçtiniz, silahları ve
ekipmanı yüklenip ilk görevinize çıktığınız diyelim. Daha ilk
çatışmanızda “Yapay zeka bu kadar aptal olamaz!” diyeceğinizden eminim.
Önünüze kurbanlık gibi koşan düşman mı ararsınız, solda siper aldığınızı
görmesine rağmen kıçını sizin tarafa dönüp sağ tarafa silah tutarak
bekleyenini mi ararsınız, çatışmanın ortasında yalı kazığı gibi takılıp
ayakta bekleyeni mi ararsınız... Oyunun yapay zekası anlatılmaz,
yaşanır. Yapay zeka seviyesine “embesil” diyebilirim ki zeka
derecelendirmesinde resmi olarak en alt seviyeyi işaret eder kendileri.
Grafiklerdeki keskin hatlara, animasyonlardaki kalaslık da eklenince
oyun görsel olarak eziyet halini alıyor. Vurulan bir düşmanın yere
düştükten sonra gelen kurşunla tekrar ayağa kalkıp yine yere düşmesini
tarif edilemez bir şaşkınlıkla izledim. “Sersemletme bombası” attıktan
sonra 10’larca dakika elleri kafasında ürkek tavşan gibi yere çömerek
bekleyen askerleri saymıyorum bile. Birçok kez vurulmanıza rağmen
ölmemekse ayrı bir tartışma konusu. Size şöyle söyleyeyim: Silahınızı
alın ve ortalıkta koşarak düşmanları öldürün; oyun bundan ibaret. Ha,
“Oyunun doğası gereği ben casus gibi gizli gizli gölgelerde dolaşarak
oynayacağım.” derseniz de pek bir şey fark etmez; hatta işiniz
kolaylaşır bile çünkü bu sefer yapay zeka sizi fark edemediğinden
kolayca av oluyor. Arada bir bilgisayar kırar, kilitli kapıları
maymuncukla açar eğlenirsiniz bile.
Oyunun geçtiği mekanlar ilginç. Suudi Arabistan, Roma, Tayvan gibi
değişik bölgelerde gezip güvenli odanızda istediğiniz görevi alabiliyor,
bilgisayarınıza girip size gelen postaları kurcalayabiliyor,
internetten silah siparişi verebiliyorsunuz. Banyoya giderseniz de
görünüşünüzü değiştirebiliyorsunuz ki bence ilk olarak bunu yapın; çünkü
ben bu kadar bebek yüzlü bir ölümcül ajan görmedim. Bunlara ek olarak
silahlarınızı geliştirebiliyor, seviye atladıkça Michael’ın
özelliklerini arttırabiliyorsunuz. Örneğin; yakın dövüşe gidip “Fury”
özelliğini açarsanız, üç - dört kişi üstünüze yağmur gibi kurşun
sıkarken zamanı yavaşlatıp hepsini pata küte dövebiliyorsunuz ki çok
saçma be kardeşim! Bazı durumlardaysa siper almanız gereken duvarlarda
ya da kutuların arkasında siper alamıyor, buralardan ateş edemiyorsunuz
ya da bomba atamıyorsunuz. Çok can sıkan bir hata ve umarım yamalarla
düzeltilir.
AP açıkçası merakla beklediğim oyunlardan biriydi. Yazının başında
dediğim gibi, oyunun tek artısı ki o da çok büyük bir artı değil ve
kendi içinde birçok eksikliği var, karakterlerle girdiğiniz diyaloglara
göre senaryonun az çok şekillenmesi. Fakat bunun dışında oyunun temelini
en sağlam olarak çatışma bölümlerine kurması gerekirken bina sallanmaya
başlıyor; çünkü savaş bölümü ve yapay zeka tamamen facia. RPG seven
arkadaşların bile sevgi sınırlarını ve sabrını zorlayacak bir oyun.
Merak ediyorsanız bakın ama bana kalırsa zamanınıza ve paranıza yazık.
