Kupa programı takımların devre arası kamp
çalışmalarını böldü. Bundan en büyük zararı ise geçen sezona göre büyük
fizik eksiği olan Trabzonspor gördü. Bordo-mavililerde ayakta durabilen oyuncu sayısı çok az. Selçuk, Colman gibi orta sahanın kilit isimleri tümden dermansız. Alanzinho ve Engin dirençsiz. Sağın yenisi Ömer de düşüşte. Stoperler ise ortaların çoğunda rakibe kafa vurduruyor. Eskiden "Trabzon Futbolu" diye bir şey vardı. Özellikle bu yağışlı havalarda karakterini koyardı ortaya. Akın akın gelir, mücadelenin keyfini izleyiciye sonuna kadar yaşatırdı. O yok epeydir. O güzellik olmadığı gibi tam tersi şeyler var. İki stoperin topu oyuna sokarken şişirme alışkanlığı var mesela, büyük takımda asla olmamalı. Orta sahada 5 oyuncu var, sürekli yer değişiyorlar. Yok, öyle 74 Hollanda'sının "Total Futbol" anlayışı gereği değil. Herkes kendi başına oynuyor, üçüncü olumlu pas çıkmıyor.
Bu oyun yeterli mi?
Ankaragücü ilk yarıda pres yaparken diri kalmayı başardı, ancak bu bozucu çabayı üretime dönüştürmede yetersizdi. Aydın'ın Ömer'in kanadını iyi kullanır gibi göründüğü pozisyonlar biraz heyecan getirir gibi oldu ancak net pozisyon bulamadılar. Şenol Güneş'in
bazı maçları vardır. Takımının nefesine bakar, idareli kullanmak için
ilk yarıyı rölantide geçirir. Dün gece de öyle oldu, ilk yarı oyalanan
takım ikinci yarıya kararlı başladı, birkaç deneme sonra da golü buldu.
Geriye düşen ev sahibinin 5 dakikalık baskısı gol getirmedi. Sonra beklenen oldu ve Alanzinho'nun fantastik golüyle fark açıldı. Bu sonuç Trabzon'u uzun süre sonra kupada gruptan çıkaracak gibi.
Ancak bu oyun nereye götürür onu bilemeyiz. Güneş'in uzun süreye
ihtiyacı olacağı kesin. Ankaragücü ise futbolcu fazlası içinde kalite azlığı sıkıntısı çekiyor. Fransız'ın
da işi zor. Hepsi bir yana, kupa gecesinde forma giyen tüm oyuncular
içinde "iyi oynadı" denecek kimse olmaması futbolumuz için ne hazin.
