Düello ve harakiri

Maça iyi başlamıştı Fenerbahçe. İlk yarıda hem kanatları iyi kullanmaya
çalıştı, hem de rakibin kalesine sokulmasına izin vermedi. Önce
Selçuk’un direkten dönen şans topu, ardından mükemmel bir atakla gelen
Alex’in ‘sağ dış’ golü.

Sonra pozisyon vermeden yenilen bir beraberlik golü. Yalçın’ın mükemmel
kafa vuruşu kadar, vurduranın da, tutamayanın da rolü var bu golde. Tam
ilk yarı biterken Bilica’nın ‘alın da atın’ harakiri denemesi.

Hakemin forma çekmeye bu kadar hoşgörüyle yaklaşıp, kartsız geçiştirdiği başka bir maç var mıdır bilmem?
İkinci yarıda Fenerbahçe bildiğimiz haline büründü. İsteksiz, hırssız,
seyreden, yasaksavar görünümünde ve “bitse de gitsek” havasında.

Antalyaspor bu rehavete 2 güzel golle cezayı kesince, hafif bir
silkeleniş. Sonra Özer ve Güiza ile tekrar beraberlik. Yeniden nükseden
dalgınlık hastalığı ve Djiehoua’nın indirdiği son darbe.

Birbirinden şık 7 gol izleten, heyecanlı bir maçtı. Antalyaspor
hanesine artılar, Fenerbahçe hanesine ise soru işaretleri kazıdı. Skor
tam tersi olsa da bu gerçeği değiştirmezdi.