A.Sami Alkış: Kontenjan 3 puanlar başımıza dert açacak

Aziz Yıldırım, sezon başında “3 yıl üst üste şampiyon
olacağız” demişti. İlkine doğru gidiyor... Beşiktaş’taki öbür Yıldırım ise, daha gönlü boldu. O “5 yıl
olacağız” diye tutturmuştu. Atan Yıldırım’la tutan Yıldırım farkı ortaya
çıktı.


Ya dediğini yap, ya da yapamayacağını deme...


***


Gerçi Aziz Yıldırım’ınki de kesinlik kazanmadı
ama; bu saatten sonra her şeyi yüzüne-gözüne bulaştıracak değil. Yakın
geçmişte Denizlispor’dan son anda dili
yandığı için; ayranı üfleyerek içerler... Ama ayrandan ayrana farkı var.
Yayık ayranı biliyorsunuz; özel fıçısında uzun süre ileri-geri çalkanarak kıvamını bulur.
Yoğurda su koyup karıştırdın mı, şıp diye ayran olmaz. Sulandırılmış
yoğurt olur... Arada fark var.


O yüzden; üfleyerek içtikleri ayranın ne olduğunu, Ankaragücü maçından
sonra anlayacağız... Birileri üstüne hıyar
doğrayıp işi cacığa mı döndürecek, belli değil!


***


En büyük handikap; Bursa’nın oturduğu yerde
“Armut piş, ağzıma düş” türünden hazırlop 3 puana peşin peşin sahip
olmasıdır. Diyeceksiniz ki; “Bu pişmiş armudu ligdeki her takım yedi.”


Doğrudur! Ama zamanlaması en güzel olanı, Bursa’nın... Maazallah, Bursa
bu 3 puanı şimdi değil de ligin son haftasında alsa ve Fenerbahçe de o
haftaya bir puan geriden girseydi, ne olurdu?


Kıyamet kopardı.


Konuyu federasyona, tahkime, FIFA’ya ya da mahkemeye götürmek için; illa
da hukuki bir neden bulurlardı. Hatta, ligin tescilini önlemek için
“Yürütmeyi durdurma” başvurusu bile yaparlardı.


Ankara’da puan kaybetsinler, gene de ne olacağı belli olmaz.


Yusuf’un ihaneti

Beşiktaş’taki Yusuf’un, kulübünden almadığı parayı gönül huzuru ve
rahatlığı içinde harcayıp harcamadığını merak ediyorum.


Çok yetenekli olduğu ve kulübüne çok çok büyük hizmetlerde bulunacağı
halde; arada 2-3 maç iyi oynayıp gerisinde sürekli ense yaptı... Takımın
şampiyon olup olmaması sanki umurunda değilmiş gibi bir havada sezonu
tamamladı. Bir ağabey pozunda ve donanımında arkadaşlarını motive
edeceği, yönlendireceği, inadı ve inancı diri tutmaya çalışacağı yerde;
bu sorumluluktan tamamen uzak, kuytu köşelerde gizlenerek koca sezonu
geçirdi. İş o hale geldi ki; Yusuf bu takımda var mı yok mu belli
değil... Kendini unutturdu. Verebileceği çok şeyi olduğu halde, kendini
kısıtladı. Kaytardı. Takımın bu hale düşmesindeki suç payını acaba
sorguluyor mu? Hiç sanmam!




Taraftara borcu var!

Güiza hep kızgın, hep öfkeli... 2 sezondur ancak keçi boynuzundan
alınacak tat kadar işe yaradığı halde; Fenerbahçe taraftarı onu hep
onurlandırdı, arka çıktı. Moralini ve motivasyonunu ısrarla yüksek
tutmaya çalıştı. Bugüne kadar hiç kimseye bu kadar tahammül edilmedi.
Ama adamda aynı tas aynı hamam... Milim kıpırdama yok. Hep mutsuz.
Oyundan alınırken öfke yapma hakkını kendinde nasıl buluyor, hayret.
İnsan utanır.