Kayı Boyu (Kayılar)

Oğuzların Bozok kolundan, Osmanlıların da mensup olduğu bir boy.
Kayı kelimesi; “muhkem, kuvvet ve kudret sahibi” demektir. Kayı boyunun
damgası, iki ok ve bir yaydan ibaretti. Oğuz Han oğlu Gün Han oğlu
Kayı’nın, bu boyun ceddi olduğu söylenir. Yirmi sene hükümdarlık yapan
Kayı’nın nesli, uzun yıllar bu makamda kalmıştır. Bu sebeple Kayı boyu,
Oğuz boyları arasında ilk sırada gösterilmektedir. Dede Korkut da
eserinde, gelecekte hanlığın geri Kayı'ya döneceğini bildirerek,
Osmanlılar'ı haber vermiştir.

Kayılar, Selçuklular'la birlikte, fetih esnasında ve daha sonraları
Anadolu’ya gelip, değişik bölgelerde yerleştiler. Osmanlı Devletinin
kuruluşunda, esas nüveyi teşkil ettiler. Osmanlılar zamanında,
Rumeli’nin fetih ve iskânına katıldılar.

Sultan İkinci Murad, soyunun bu boya mensubiyetini göstermek için,
sikkelerine, Kayı boyuna ait iki ok ve bir yaydan müteşekkil damgayı
koydurmuştur. Sonraki padişahların bastırdıkları sikkelerde görülmeyen
Kayı damgasının, Kanunî’ye kadar çeşitli eşya ve silâhlar üzerine
konulmasına devam edilmiştir.

Kayı boyuna mensup Karakeçili göçebe oymağı, eski zamanlardan beri her
yıl, Söğüt’teki Ertuğrul Gâzi Türbesini ziyaret etmekte ve bununla
ilgili şenlikler yapmaktaydı. Sultan İkinci Abdülhamid Han, bu ziyaret
ve şenliklere resmî bir hüviyet kazandırdı. Kendi oymağı saydığı
Karakeçili gençlerinden, Ertuğrul Alayını teşkil ettirdi. Bu oymak
mensuplarını, ziyarete gelen Alman imparatoruna, “akrabalarım” diyerek
takdim etti.

“Ertuğrul’un ocağında uyandım,
Şehidlerin kanlarıyla boyandım.”

beytiyle başlayan bir marş bestelenip, yıllarca dillerde söylenip,
gönüllerde yaşatıldı.

Bugün, Kayı boyu mensupları, genellikle; Eskişehir, Mihalıççık,
Orhaneli, Isparta, Burdur, Fethiye, Muğla, Aydın ve Ödemiş civarındaki
köylerde yerleşmişlerdir.