Peygamberimizin Kadınlara Şefkati

İslâmın şefkat güneşi dünyayı aydınlatmadan önce kadınlar çok perişan
haldeydiler. Başta Araplar olmak üzere, insanlık kız çocuklarını ve
kadınlarını çok hor görürdü. Onları bir insan olarak kabul etmez, bir
eşya gibi değer biçer, alıp satarlardı. Arapların yanında kadının hiçbir
sosyal hakkı yoktu. Onları şefkat ve merhametten yoksun kıldıkları
gibi, mal ve mirastan da uzak tutarlardı.

Peygamberimizin bütün insanlığı kuşatan şefkat ve merhameti kısa zamanda
kadınlar üzerinde de görülmeye başladı. Onları insanların ayakları
altında ezilmekten kurtararak o kadar yüceltti ki, "Cennet anaların
ayakları altındadır" buyurarak, Cennete girmeyi annelerin rızalarıyla eş
tuttu.

Kadınlara iyilik yapmanın, onlara şefkatli davranmanın, imanın bir
alâmeti olduğunu beyan ederek bu meseleye büyük önem verdi.

"Kim Allah'a ve âhiret gününe iman etmişse, komşusuna eziyet etmesin.
Kadınlara da iyiliği tavsiye ediniz. Çünkü onlar kaburga kemiğinden
yaratılmıştır. Kaburganın en eğri tarafı da üst tarafıdır. Onu
doğrultmak istersen kırarsın. Olduğu gibi bıraktığın takdirde de daima
eğri kalır. Bunun için, kadınlara her zaman iyiliği tavsiye edin"
mealindeki hadis-i şerifle Peygamberimiz, kadınların hem maddî
yapılarını, hem de ruhsal durumlarını ifade ederek, onlara anlayışlı
davranmayı, kusur ve eğriliklerine tahammül edip sabır gösterilmesini
tavsiye etti.

Peygamberimiz bizlere bu tavsiyeyi yaparken, kendisi de söylediklerini
en güzel şekilde uyguluyordu. Bir ihtiyaçları olur veya bir şey öğrenmek
isterlerse mü'min kadınları reddetmez, ihtiyaçlarını karşılar,
sorularına cevap verir, erkeklerle hiçbir ayırım gözetmezdi.

Peygamberimizin etrafında her zaman erkek Sahabîler toplanıyor,
sohbetinde bulunuyorlardı. Fakat mü'min kadınlar bu nimetten
mahrumdular. İçlerinden bir temsilci seçtiler, Peygamberimize
gönderdiler ve bir gününü de kendilerine ayırmasını istediler.

Peygamberimiz bu teklifi kabul etti ve hanımların dileklerini yerine
getirerek, bir gününü de onlarla sohbet için ayırdı.

Peygamberimiz özellikle yaşlı kadınların kalplerini kırmaz, hatıralarını
hoş tutardı. Davet ettikleri zaman reddetmezdi.

Bir seferinde Hz. Enes'in büyükannesi Peygamberimizi yemeğe davet etti.
Peygamberimiz de daveti kabul ederek evlerine gitti. Kadıncağızı
sevindirmek için de ona namaz kıldırmak istedi. Kendisi imamlığa geçti,
Hz. Enes, büyükannesi ve kölelerinin meydana getirdiği bir cemaate iki
rekât namaz kıldırdı.

Yola çıkıldığında kafilede kadınlar varsa Peygamberimiz onların rahat
etmesi için her türlü tedbiri alırdı.

Bir sefer esnasında Enceşe adında Habeşistanlı güzel sesli bir köle,
vezinli ve kafiyeli şiirleri makamla söylüyordu. Böylece develer daha
hızlı yürüyordu. Develerin hızlı bir şekilde yürümesi üzerine kadınların
rahatsız olduğunu fark eden Peygamber Efendimiz Enceşe'yi ikaz etti:

"Ey Enceşe, cam şişelerin hayvanlarını yavaş sür!"

Kadınlar zayıf ve nazik oldukları için Peygamberimiz onları cama
benzetmişti. Onların incinmesine, acı duymalarına gönlü razı olmuyordu.

Peygamberimiz kendi hanımlarına da çok nazik davranır, hiçbir şekilde
kalplerini kırmazdı. Başta Hz. Âişe validemiz olmak üzere bütün
hanımları, Peygamberimizin evde çok sakin, halim ve mütevazı olduğunu
söyleyerek, onu her yönüyle mükemmel bir aile reisi, merhametli bir
koca, şefkatli bir baba olarak anlatırlar.

"Sizin en hayırlınız, kadınlarına karşı hayırlı olandır. Ben kadınlara
iyi davranma bakımından sizin en hayırlınızım" buyuran Peygamberimiz,
kadınlara anlayışlı davranmayı tavsiye etmektedir.

Peygamberimiz ev işlerinde de hanımlarına yardımda bulunurdu. Koyunları
sağması, ev süpürmesi, elbisesini ve ayakkabılarım tamir etmesi, deveyi
yemlemesi, çocuklarla ilgilenip ihtiyaçlarını görmesi, hep onun bu
merhamet ve şefkatinin neticesi değil midir?